Mi vivas malmutekoste pro konscienco, ĉar mi ja ne povus vivi kun pli da mono, se mi ĝin havus, en lando kie la homoj ne havas ĝin, ĉu?, kaj samtempe peti gastamon iliahejme, kaj peti de ili akvon. Do, kaj solidarece kun ili kaj pro mia karaktero, mi ne povas porti kroman monon miapoŝe. Mi iagrade agas kiel ili, mi manĝas kion ili manĝas kaj, nu, mi klopodas adaptiĝi.